Γεια χαρά σε όλους!

Πέρασε καιρός από την τελευταία ανάρτηση στο blog.
Στο μεταξύ δούλευα πάνω στη διπλωματική μου για τους παράγοντες που καθόρισαν τα υψηλά ποσοστά ξένης ιδιοκτησίας στο τραπεζικό σύστημα πρώην κομμουνιστικών χωρών. Ο παρακάτω πίνακας που περιέχει στοιχεία για το 2008 από την EBRD (European Bank of Reconstruction and Development), είναι διαφωτιστικός όσον αφορά αυτή την εξέλιξη .



Σχεδόν από το σύνολο των πρώην μελών και χωρών δορυφόρων της ΕΣΣΔ (22 χώρες με μεταβατική οικονομία) και για την περίοδο 1995-2008, οπότε και το κύριο κύμα Άμεσων Ξένων Επενδύσεων στο τραπεζικό σύστημα των χωρών αυτών παρατηρήθηκε, προέκυψαν τα ακόλουθα ανησυχητικά στοιχεία

1) Η διαδικασία της μετάβασης (του Transition) υπήρξε καθοριστικός παράγοντας για τα αυξανόμενα μερίδια των ξένων τραπεζών. Οι ιδιωτικοποιήσεις, η απελευθέρωση των τιμών και του εξωτερικού εμπορίου, η απορύθμιση του χρηματοοικονομικού συστήματος και η προσαρμογή των εταιρειών στους νόμους της οικονομίας της αγοράς, υπήρξαν καθοριστικοί παράγοντες για τη είσοδο ξένων τραπεζών. Ίσως αυτό εξηγεί τα ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά τους σε αυτές συγκεκριμένα τις χώρες. Οι μεταρρυθμίσεις – ή απορυθμίσεις- όχι μόνο κάνανε εφικτή αυτή την εξέλιξη, αλλά και παρουσίασανε ευκαιρίες για αυξημένη κερδοφορία στις ξένες τράπεζες.

2) Δεν είχαν όμως όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις την ίδια βαρύτητα. Ελκυστική ήταν για τις ξένες τράπεζες, μόνο η ιδιωτικοποίηση μεγάλων επιχειρήσεων και όχι η ιδιωτικοποίηση Μικρού ή Μεσαίου μεγέθους Επιχειρήσεων (ΜΜΕ). Ένδειξη πως οι ξένες τράπεζες επικεντρώνονται στην εξυπηρέτηση των πιστωτικών αναγκών των πρώτων και όχι των ΜΜΕ. Όμως από την ανάπτυξη των τελευταίων αναμένονται τα μεγαλύτερα οφέλη για την συνολική οικονομική ανάπτυξη των χωρών με μεταβατική οικονομία. Αν δεν κατευθύνονται οι ανάλογοι πόροι σε αυτές, ένα από τα μεγαλύτερα οφέλη της παρουσίας ξένων τραπεζών – η ορθολογικότερη και κυρίως η αποδοτικότερη κατανομή των πιστώσεων – περιορίζεται.

3) Οι ξένες τράπεζες έλκονται από ολιγοπωλιακές αγορές και μάλιστα αγορές που δεν έχουν εγκατεστημένους κανόνες δίκαιου ανταγωνισμού. Ιδιαίτερα ανησυχητικό εύρημα, αφού φαίνεται πως οι ξένες τράπεζες ενδιαφέρονται να εξασφαλίσουν μονοπωλιακά κέρδη, αδιαφορώντας για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του τραπεζικού συστήματος.

Η είσοδος ξένων τραπεζών στις χώρες με μεταβατική οικονομία επιτράπηκε για τα δυνητικά της οφέλη στην ανταγωνιστικότητα του τραπεζικού συστήματος και την οικονομική ανάπτυξη. Τα κριτήρια αυτά όμως δε συνάδουν με τα κίνητρα εισόδου των ξένων τραπεζών. Μήπως οι κυβερνήσεις των πρώην Κομμουνιστικών χωρών πρέπει να ξανασκεφτούν τα οφέλη και τις ζημίες από την είσοδο ξένων τραπεζών? Αυτό παρουσιάστηκε κάποτε σαν πανάκεια, αλλά έπειτα από τόσα χρόνια το χρηματοοικονομικό τους σύστημα παραμένει υποανάπτυκτο και οι ρυθμοί ανάπτυξής τους ασθενείς και εύθραυστοι, τη στιγμή που οι ξένες τράπεζες (κάποιες εκ των οποίων ελληνικές) φαίνεται ότι ευνοήθηκαν δυσανάλογα περισσότερο.

Αυτά.

Η Αργεντινή του σήμερα ή η Ελλάδα του αύριο?

Πρόσφατα το critical globe άρχισε επικοινωνία με το http://ferfal.blogspot.com/ , ένα blog με κύριο θέμα όπως αναφέρει στην εισαγωγή του την επιβίωση στην Αργεντινή μετά την οικονομική κρίση του 2001. Holder του blog είναι ο Fernando Ferfal Aguirre, συγγραφέας του βιβλίου “The Modern Survival Manual: Surviving the Economic Collapse”, έναν οδηγό επιβίωσης όπως λέει της οικονομικής κρίσης. Κάναμε στον Ferfal 5 απλές ερωτήσεις για την κατάσταση στην Αργεντινή, το μέλλον και τις ανησυχίες των κατοίκων αυτής της χώρας που ζήσανε κι αυτοί στο πετσί τους το IMF και την οικονομική κατάρρευση. Δείτε τι απάντησε ο Ferfal από το blog του στις 25/5.

Η συζήτηση είναι στα Αγγλικά.…όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

== Posted by FerFAL ======================

Hi Fututos,
Argentina is now paying its debts (largest defaulted debt ever, I think 93,000 million) and it’s doing so even if we are clearly not capable of. The purpose is of course asking for more money again and doing the same old thing: Stealing it before they are voted or kicked out of office.

• How did the crisis and the IMF affected the lower, middle and upper class?
  

More parts of the middle class became poor (with everything that involves) and some of those that already were poor fell below poverty lines. Some upper class became middle class and the small elite got even stronger in many ways, with more power.

• Ηow did the income and its distribution changed in the course of the crisis?

"Redistribution" will be a key word for politicians after the crisis, some poor (and sometimes I must say) stupid like hinking "Oh, they'll take away from the fat fish and distribute that to the poor" BS (fufutos: probably means Bull-Shit). They just take a lot from the middle class, a lot from the already poor, and the small powerful elite flies calmly over the mess, untouched. Redistribution means the hard working middle class is going to get screwed in one way or another.

• Was the crisis a catalyst for real social change?

Yes, but unfortunately it was for the worse। We are now a more "3rd worldly country" with strong leftist politician speech and people, at least the average mass, cant see the truth behind it.

• How do Argentineans now look at their future?
  

Not good, I think we'll stay in our third world status for a considerable amount of time.

• Do they have better reasons to feel optimistic?
  

Not much, but as we say in Argentina, hope is the last thing you lose. (after you lose your house, savings, car, lifestyle)

...και τελειώνοντας γράφει:

I feel your pain man. Believe me I've been there, and your situation is going to be very much a carbon copy of Argentina's unless some other factors help in some way.

Take care and see you around!

=============================================

Those other factors are each and every one of us.

And only when the factors change, they become factors of change

H οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής

http://www.youtube.com/watch?v=9loPiyKm-z8

Συμφέρον

Επειδή είμαστε ορθολογιστές, έχουμε συνηθίσει ανάμεσα σε διαφορετικές εναλλακτικές να επιλέγουμε αυτή με το μεγαλύτερο δυνατό όφελος ή, όπως στην περίπτωση της ελληνικής κρίσης, με βάση το μικρότερο δυνατό κόστος. Η κρίση ΜΑΣ όμως επηρεάζεται από πολλούς άλλους παράγοντες ώστε το αποτέλεσμα των επιλογών μας να μην είναι πάντα ούτε το πιο ωφέλιμο, ούτε το πιο ορθολογικό. Κάποιοι από αυτούς τους ανορθολογικούς παράγοντες είναι ενσωματωμένοι στην ανθρώπινη φύση. Για παράδειγμα προτιμάμε το βέβαιο από το αβέβαιο, κοιτάμε περισσότερο το βραχυχρόνιο από το μακροχρόνιο συμφέρον μας και αισθανόμαστε πιο ασφαλείς στις συνήθειές μας, άσχετα αν μέσα από την ανατροπή μπορεί να προκύψει μια καλύτερη ισορροπία. Η ανορθόδοξη κρίση μας επηρεάζεται και από παράγοντες που εκμεταλλεύονται αυτές τις ατέλειες της ανθρώπινης φύσης και τεχνητά διογκώνουν τις ανασφάλειές μας. Για παράδειγμα η συντήρηση επιβάλλεται σε μια κοινωνία από την υπερπροβολή της βίας ή την κάθε είδους έξωθεν απειλή που μπορεί να διαταράξει την τάξη των πραγμάτων, έστω κι αν αυτή η τάξη δεν εξυπηρετεί το συμφέρον της πλειοψηφίας. Τότε τα συντηρητικά αντανακλαστικά μας οξύνονται και είμαστε λιγότερο διατεθειμένοι να προχωρήσουμε σε ανατροπές. Γι’ αυτό και ο γράφον υποστηρίζει πως η Λογική είναι η υγιής προϋπόθεση για κάθε είδους αλλαγή. Και πως η Αλλαγή αυτή είναι αναγκαία όταν μια τάξη πραγμάτων δεν συμφωνεί ούτε με το φυσικό περιβάλλον ούτε με τις ανθρώπινες ανάγκες.

Όταν λοιπόν τολμήσουμε να βάλουμε την Λογική μας πάνω από τους Φόβους μας, τη Συνήθεια και το Πλαίσιο εντός του οποίου εγκλωβίζουν τη σκέψη μας, τις απόψεις μας, το γούστο μας και τις ψευτοεπιλογές μας, τότε θα αποκτήσουμε μια νέα συνείδηση του εαυτού μας, των πραγμάτων και του εαυτού μας μέσα στα πράγματα. Τότε θα είμαστε πραγματικά ελεύθεροι να κάνουμε τις δικές μας επιλογές από τις οποίες θα κριθεί αν θα υπερισχύσει η συντήρηση του ισχύοντος ή η αλλαγή του. Την απόφαση όμως αυτή πρέπει να την πάρουμε πρώτα απ’ όλα μέσα στα κεφάλια μας με κριτήριο τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας όπως αυτές είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Η κρυστάλλινη Λογική επαναπροσδιορίζει τις αξίες μας, το κόστος και το όφελος των επιλογών μας με βάση τις οποίες επιλέγουμε να ζούμε τη ζωή μας κάθε στιγμή. Εννοείται βέβαια πως η ανατροπή του Υποδείγματος κάποιους ευνοεί και κάποιους ζημιώνει, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη συντήρηση του। Ωστόσο, δεν έχει τόσο σημασία η συντήρηση ή η αλλαγή, όσο σημασία έχει αυτή να είναι αποτέλεσμα της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ μας. Αυτό είναι το ζητούμενο και η προϋπόθεση, παρά οτιδήποτε άλλο.

Αξίζει λοιπόν ο καθένας να διερωτηθεί. Τι σημαίνει ΣΥΜΦΕΡΟΝ? Περισσότερο σανό ή περισσότερη ελευθερία?